Vriendschap; een begrip dat me de laatste tijd veel bezighoudt. Ik ben dankbaar voor mijn vele vrienden: mensen die ik door de jaren heen heb leren kennen en met wie ik contact heb gehouden, of die ik later dankzij sociale media weer terugvond. Sommige van hen zie ik wekelijks, anderen jammer genoeg niet eens één keer per jaar. Ik geniet van mijn vrienden. Ze verrijken elk op hun eigen manier mijn leven. En ik hoop dat dat andersom ook het geval is.
Sommige mensen maken een onderscheid en spreken over het hebben van ‘slechts een handjevol echte vrienden’. Ik heb dat altijd een pijnlijk idee gevonden. Zijn die andere vrienden dan ‘onecht’ of ‘niet oprecht’? Ik plak liever geen labels op vriendschappelijke relaties.
Want, het zijn de omstandigheden die maken hoe intensief je een vriendschap kunt onderhouden. Je kletst nu eenmaal makkelijker even bij met een bevriende collega, dan met je jeugdvriendin in de VS. Iemand met een stel jonge kinderen is een tijdlang minder flexibel om er met je op uit te gaan dan je vrijgezelle vriend. En soms maakt een goede vriend een rottijd door en krijg je minder aandacht dan je van hem gewend bent. Zo gaan die dingen, zo is het leven.
“Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid”, aldus Wikipedia. Bingo! Hoe weinig je iemand soms ook kunt zien, hoe eenzijdig een vriendschap soms ook kan voelen, richt je op de pareltjes. Doe je best om je in te leven en begrip te hebben. Als er sprake is van vertrouwen en onvoorwaardelijkheid, is vriendschap een cadeau dat je bij iedere ontmoeting opnieuw uitpakt!
Caroline.
“Onder vrienden màg je geen verwachtingen hebben, anders is het geen echte vriendschap. Vriendschap is onvoorwaardelijk, net zoals liefde.”
(Tom Lenaerts, Vlaams televisiemaker)