Met laptop op schoot google ik wat in de achtertuin met hittegolf-2015 als verwarmende factor. Mijn honden zijn besproeid. In plaats van bloemen. Twee jaar geleden hebben we de voor- en achtertuin laten betegelen. Het pluk- en maaiwerk werd fysiek te zwaar voor mijn partner. En ik had toch al het land aan tuinieren. Dus opdat sneaky snake de tuinslang zich nuttig blijft voelen, sproeit ‘ie deze dagen regelmatig om zich heen met dankbaar glimlachende doggies als resultaat.
Ik voel me weemoedig en denk terug aan de vele zomers waarin we in een warme tourbus vol bandleden, instrumenten en soft drinks van festival naar festival reden, om Europeanen met cowboyhoeden van ‘onze’ countrymuziek te laten genieten. Of aan zomerdagen wanneer m’n buuv en ik met een serie kleine kids aan de rand van het lokale zwembad zware onderwerpen lagen te bespreken, zoals wat er die avond nu weer op tafel zou kunnen staan.
Maar dat alles is alweer een tijdje geleden. En nu zit ik hier in betegelde achtertuin met natgesproeide honden en vraag me af hoe je grip op de tijd kunt houden. Hoe je de dagen nóg intenser kunt beleven dan ik nu al probeer te doen. En hoe je dat onbestemde gevoel uit je guts wegkrijgt. Want, aan alles voel ik dat zomer 2016 er nóg weer anders uit zal zien.
Mijn partner is ziek. Mijn vader is ziek. De vader van mijn vriendin is ziek. Ze zouden zó met elkaar mee kunnen rijden naar hetzelfde ziekenhuis. Want, voor alle 3 geldt dat ze nog volop in de ‘onderzoeksfase’ zitten. En toch… je hoeft niet al te zwaar medisch onderlegd te zijn om te zien dat het met geen van hen de goede kant op gaat. Zo nu en dan praten we er vast over. Polsen we bij elkaar wat de gedachten en gevoelens zijn. Maar dan gaan we snel weer over tot de – inmiddels zeer aangepaste – orde van de dag. Naar structuur, die houvast geeft.
En nu, hier in de warme achtertuin, gebruik ik de stilte van deze hittegolf om me op te laden voor welke ontwikkeling dan ook. Zit ik in mijn eentje dankbaar te zijn voor het bijzondere leven dat wij nog steeds hebben. En filosofeer ik hoe ik ervoor ga zorgen dat mijn regisseursstoel in zomer 2016 nog stabiel op z’n poten staat.
“Melancholy is the happiness of being sad.”
(Victor Hugo)